Jemi në një situatë emergjente. Vrasjet mafioze dhe gjakftohta po kërcënojnë sigurinë e çdo shqiptari. Nuk ka ditë të mos dëgjojmë lajme ku plumbi është “personazhi kryesor”.
Vetëm 10 ditë më parë në Krujë, një atentat mafioz i mori jetën një gruaje 50-vjeçare e cila rrezikoi jetën e saj për të mbrojtur nipin. Nipin, Mariglen Hakën, që aq shumë e njeh policia por asgjë nuk mundi ta parandalonte. Një ngjarje e paralajmëruar dhe e diktuar nga të dyja palët, si preja ashtu edhe gjahu. Autorët? S’ka nevojë, shteti i di por nuk i kap dot!
Vetë kryeministri ka thënë “grupet kriminale kokat hëngërshin me njëri-tjetrin”, por kryeministri nuk e di që këto hesape të pashlyera ndaj këtyre ‘kokëngrënësve’ po i rrezikojnë jetën shumë të pafajshmëve.
Sot ishte “qershia mbi tortë” për dështimin e shtetit përsa i përket sigurisë! Një tortë që as qentë nuk do e hanin!
Katër të vdekur brenda 10 orëve. Të tmerruar dhe të alarmuar nga kjo shifër ngremë kokën nga Zoti dhe kërkojmë disi shpëtim tek ai , se shteti me heshtjen e tij po ndihmon përhapjen e krimit.
Këto ngjarje në një mënyrë apo tjetër na treguan dy plagë të hapura të shoqërisë sonë.
Larjen e hesapeve mes grupeve kriminale dhe konfliktin mbi pronat. Askush nuk po bën hapa konkretë për shërimin e këtyre plagëve shumëvjeçare.
Besmir Hida, vetë nga goja e tij kishte thënë se ndihet i rrezikuar. Dhe çfarë u bë?
Asgjë! Teksa pinte kafen e mëngjesit u ekzekutua me breshëri kallashnikovi duke gjetur vdekjen në vend. Ja pra, ky ishte siguria që të ofron shteti, të garanton vdekje të menjëhershme dhe të qetë.
Autorët nuk dihen! Dhe me këto hapa kurrë nuk do të dihen!
Në Klos, tre persona të së njëjtit fis gjetën vdekjen si pasojë e një konflikt pronësie. Prona, të cilat po marrin jetë shqiptarësh ditë pas dite.
Derisa do të vazhdojë? A ia vlen të vritesh për një tokë? Të humbësh përveç tokës edhe jetën?
Ka kaq vite që asnjë nuk harton një plan për përcaktimin e pronave dhe përfundojmë duke marrë jetën e të afërmve tanë! Por jo gjithçka mbyllet këtu pasi hasmëritë familjare vazhdojnë, pikërisht për këtë pronë të larë me gjak.
Në dy plagët më të mëdha të shqiptarëve, shteti nuk bën as mjekimin më minimal.
E për çfarë na duhet Ministria e Brendshme kur jemi vetë ne që po vendosim “drejtësi absurde”?
E për çfarë na duhet Ministria e Financave kur pronat po i lajmë me gjakun tonë?
Mbetemi një shoqëri që nuk gjejmë shërim! Dhe si pasojë përhapa e plagëve të pakuruara nga shteti po na kthehet në një gangrenë të jashtëzakonshme.
JOQ ALBANIA
