Viti 2019 dhe akoma denoncojmë mungesën e ujit. Turp kush e dëgjon, turp kush hesht dhe turp e më turp kush rri duarkryq. Qytetarët e Tiranës po kalojnë me të vërtetë një periudhë shumë të vështirë kohët e fundit. Mungesa e ujit në rubinetët e shtëpive prej disa muajsh, dashur pa dashur po i bënë pjesë të Mesjetës.
Duket pak i ashpër si etiketim, por kur sheh persona që mbajnë në duar bidona plastikë, enë kuzhine të mbledhura grumbull, familjarë të cilët presin në ballkonin e shtëpisë autobotin me krahë engjëlli, radhë të gjata në zonën e Dajtit, të krijohet ideja sikur epoka e prapambetur po bën një rekrusivitet.
Edhe këto kishin mangët qytetarët e shkretë. Përditë përballen me trafikun, kushtet e këqija të transportit publik, koshat e tejmbushur nga plehrat, gjoba të pasqaruara, policë bashkiakë që ndjekin këmba-këmbës dikë që shet perime apo kulla të larta që po i marrin frymën dita-ditës.
Të mendosh se “Ujë 24 orë” ishte premtimi që kryebashkiaku I cmimeve nuk e hiqte nga goja në cdo takim. E thoshte dhe e stërthoshte me vetëbesimin më të madh, a thua se kjo ishte e garantuar. Sot është inekzistent! Asnjë fjalë prej tij! Asnjë zgjidhje për papastëritinë që po përjetojnë qytetarët, të cilët edhe e kanë votuar, pikërisht nga këto premtime.
Lali i Tironës lëviz, lobon dhe propagandon në qytetet e Europës, Tiranën që vetëm ai ia sheh arritjet, parqet, sheshet dhe kullat miliarda euroshe. Tironsit presin! Ankohen, shajnë, bërtasin dhe nuk gjejnë zgjidhje.E dinë që durimit po i vjen fundi, por presin që papastërtia e tyre dhe e fëmijëve t’i kthehet në forcë.
JOQ ALBANIA
