Bilbil Zekaj, 51 vjeç i dha fund jetës së tij ditën e djeshme duke u vetëvarur në burgun e Fierit. Familjarët e të ndjerit kërkojnë drejtësi pas ngjarjes së rëndë ende të pazbardhur.
E veja e tij rrëfen se ai i kishte dhënë shpresë së kur të dilte do t’i bënin punët bashkë dhe se nuk kishte shfaqur ndonjë shenjë të dyshimtë, apo brengë që e mundonte.
Më datë 26, 51-vjeçari do të dilte në gjyq dhe priste të fitonte lirinë teksa ngushëllonte bashkëshorten e tij të mos mërzitej.
Intervista me bashkëshorten e të ndjerit
Çfarë dinin lidhur me ngjarjen?
Çfarë të them unë, unë s’pata asnjë pikë dyshimi, foli në telefon, siç fliste për ditë. Kërkoi vetëm fishat e insulinave dhe i thashë që do ja jap, në orën 16:00 do ta merrja në telefon.
Të dha ndonjë shenjë?
Jo, asnjë lloj veprimi. E prisnim me padurim datën 26 se kishte gjyqin. S’kishte asnjë ditë që të mos fliste, flisnim 2-3 herë në ditë.
Kishte ndonjë brengë?
Deri në atë moment nuk thoshte gjë, vetëm më thoshte që ‘mos u mërzit se do vij unë, do t’i bëjmë punët bashkë, vetëm mbaj afër fëmijët’.
Ju tani jeni e vetme me tre fëmijë, çfarë kërkoni?
Dua të drejtën e tij, dua pronat.
Si e morët vesh lajmin?
Nga televizori, e kishin marrë njerëzit e mi që më thanë, se unë nuk i kisha parë lajmet, do ikja në punë.
Si ishte gjendja e tij?
Nuk më kishte thënë gjë. I çoja ushqime, i hidhja lekë. Tani në kohën e pandemisë nuk shkonim fare.
Ju thoni se është vetëvrasje?
Nuk e di, nuk më linte pikë dyshimi, edhe kur e takoja më thoshte ‘prit se do vij, asnjëherë nuk më thoshte gjë’.
Babai i viktimës:
